Rys. 1. Histogram rozkładu cen na rynku według częstotliwości i wolumenu.
Skuteczne może okazać się stosowanie wspólnych wykresów cen w połączeniu ze słupkowymi wykresami rozkładu cen według częstotliwości i wolumenu. Każda jednostka tego wykresu odpowiada własnemu przedziałowi cenowemu.
Wysokość jednostki jest proporcjonalna do liczby dni, w których dokonywano transakcji po cenach z tego przedziału. Wysokość jednostki na wykresie słupkowym rozkładu cen według wolumenów jest proporcjonalna do zsumowanego wolumenu transakcji zawartych po cenach z danego przedziału. Rysunek 1 przedstawia połączenie wykresów cen i wolumenu z wykresem słupkowym rozkładu cen według częstotliwości i wolumenu.
Technika profilu rynkowego autorstwa Steidlmayera
Technikę P. Steidlmayera można wyjaśnić w następujący sposób. Każdemu 30-minutowemu okresowi odpowiada własna litera. Kiedy pewien poziom ceny, któremu odpowiada jego własna litera na wykresie, zostanie osiągnięty w okresie tych 30 minut, do tej linii dodawana jest litera. Najdłuższa linia przedstawia przedział cen, który występował najczęściej w ciągu dnia handlowego.
Podczas kreślenia wykresu należy ustawić następujące parametry: określony czas np. pół godziny, godzina, 15 minut lub 5 minut; odstęp między znaczącymi poziomami cen; otwarcie, lub bilans, poziom i długość analizowanego okresu.
Rys. 2. Profil rynku.
Wraz ze zmianą cen ekran wypełnia coraz więcej liter, tworząc wyraźny rysunek na histogramie. Kiedy ceny podążają za trendem, profil się rozciąga.
